Kobe ve Cristiano Ronaldo

Kim ne derse desin, ben bu iki adami da seviyorum arkadas. Sevmeyi birak, inanilmaz saygi duyuyorum bir kere. Dogrudur ikisi de egosu yuksek, kendini begenmis karakterde insanlar ancak bu onlarin yaptiklarina, yeteneklerine saygi duymamayi gerektirmez.

Keske her sporcu Kobe veya Ronaldo'nun yarisi kadar sporcu etigine, hirsina, kazanma istegine sahip olsa. Her gun, ozellikle Turkiye'de bes mac oynayip kendini bir bok zannetmeye baslayan Sercan Yildirim, Arda Turan gibi cok yetenekli ama kendini ziyan eden, potansiyelinin yarisina bile erisemeyecek sporculari da gorunce, Kobe ve CR7'ye olan saygim iyice artiyor.

Cristiano'nun bir Manchester'a ilk geldigindeki haline bakin, vucuduna, dengesine, top surmesine, hizina ve bir de simdiki haline gelin. Dunyanin en iyi iki oyuncusundan biriyken bile, hala ne kadar hirsla calistigina, kazanmak istedigine dikkat edin. En az 10 kilo kas ekledigi, guclendigi, hizlandigi o kadar belli ki. Surekli yeni dripling hareketleri, sut stili ekliyor repertuarina ve surekli daha iyi olmak icin cabaliyor. Bencil deyin, egoist deyin, kendini begenmis deyin, ama sporcu dedigin boyle olur abi.. Calisacak, hirsli olacak, isteyecek.

Kobe'ye gelince...Benim dunyada en saygi duydugum sporculardan biri. Ilk yillarinda Kobe'ye baktiginizda, sadece atlayan ziplayan, super atletik cok iyi bir hucum oyuncusundan fazlasi degil. Ancak olgunlastikca, yillar gectikce, once muthis bir savunmaci, ardindan cok iyi bir pasor oldu. Son iki uc yilda da atletikligini kaybettikce, post hareketlerini ve footwork'unu ne kadar gelistirdigini bariz bir sekilde gorebiliyoruz. Evet hala egosu yuksek ancak bu kadar saygiyi hakeden, inanilmaz bir calisma azmi ve kazanma hirsina sahip sporcu gercekten dunyada cok az.

Iste bu yuzden ben bu iki adami cok seviyorum ve Lebron ile Messi'ye duydugum saygidan cok daha fazlasini duyuyorum. Ornek alsin lan iste herkes.

Bu kadar.